Een niet-roker aan het roken krijgen is een prestatie. Als onderdeel van een onderzoeksproject interviewden we een Bedoeïenenleider, niet ver van het Suezkanaal. Hij organiseerde een bruiloft en nodigde ons uit. We zagen hem persoonlijk eten uitdelen aan elke bezoeker, wat zijn gastvrijheid en leiderschap toonde. Na het heerlijke eten bood hij me een sigaret aan om met hem te roken. Omdat ik zijn genereuze gebaar niet wilde afslaan en de ceremonie niet wilde verpesten, accepteerde ik die. Hij stak hem voor me op, ging naast me zitten en we rookten. Hij bestudeerde mijn ongeoefende roken een tijdje en vroeg toen of ik eigenlijk wel rookte. Ik schudde nadrukkelijk mijn hoofd, maar ging toch door. Op deze foto zie je hun reactie. Deze vriendelijke sfeer zorgde voor een uitstekende verstandhouding voor een open interview. Hoe kun jij een soortgelijke ‘rapport’ bewerkstelligen in je interviews?